1990'larda bazı tasarımcıların ilgisi,insanların 19. ve 20.yüzyıllardaki sanayileşmeyle gezegen üzerinde yaptıkları çevresel tahribatın önüne geçmeye yöneldi. 1985 yılında bilim adamları ozon tabakasında tehlikeli bir şekilde büyük bir delik olduğunu keşfettiler. Eğer deliğin büyümesine izin verilecek olursa, gezegenin ısısı artacak ve bu da felaketlerle sonuçlanacaktı.
Hükümetler alışılmadık bir hızda harekete geçtiler. 1987 yılında imzalanan Montreal Protokolü 1990 yılında daha da güçlendirildi. Bu protokol CFC olarak bilinen zararlı kloroflorokarbonlar içeren spreyler ve buzdolapları gibi şeylerin denetim altına alınmasını öngörüyordu. 1970'ler ve 1980'lerde dünya kaynaklarının sürdürülebilir olmayan bir şekilde tüketilmekte olduğu açık bir şekilde görüldü Fosil yakıtlar sonsuza dek kalmayacaktı, böylece tasarımcılar ham maddenin tükenmesini yavaşlatabilecek hatta durdurabilicek çözümler araştırmaya başladılar. Örneğin, alternatif enerji kaynakları bulundu: Kaliforniya ve başka yerlerde güneş enerjisiyle çalışan arabalar geliştirildi. Ve bir zamanlar mucitlerin rüyası olan elektirikli araba bir gerçeğe dönüştü. Artan kağıt ve tahta talebinin sebep olduğu ormanların hızlı bir şekilde yok oluşuna karşı, Alternatif iletişim ve bilgi saklama biçimleri geliştirildi ve geri dönüştürülmüş kağıt kullanımı arttı.Ama her şeyin elektronik ortamda saklandığı kağıtsız bir büro düşüncesi hala gerçekleştirilebilmiş değil.
Ecodesign, bir ürünün geliştirilmesinden tasarımına, pazarlanmasından satışına ve projenin idare edilmesine kadar olan bütün süreci kapsar. Bir ürünün yaşam döngüsünü ve bunun etkilerini hesaplarken 3 temel nokta göz önünde bulundurulmalıdır. - Kaynakların tüketimi - Hava,su emisyonları ve bunların çevre ve insan sağlığına olan etkileri - Gürültü kirliliği gibi çeşitli diğer etkiler Ürünün oluşma sürecinin orta adımlarında ise göz önünde bulundurulması gereken en önemli konu ise üretim sürecindeki atıklardır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder