Batı Almanya,Savaş
sonrası,1945-1952 yılları arasında, Marshall planı gibi ağır yeniden yapılanma
ve finansal planlarla şekillendirildi.
HfG kökeni, brother-sister
(erkek-kız kardeş) okul fonu öncülüğünde geri geldi.Okul fonu, 1943 de nasyonel
sosyalistlerce (naziler) kurulan white rose (beyaz gül) adlı dirençli grubun
kardeş 2 üyesinin Sophie ve Hans Scholl anısına 1950 yılında Inge Scholl tarafından yaratıldı.Inge
Scholl,1946 da Otl Aicher ve bir grup genç entelektüel ile birlikte insancıl eğitim
fikrini beslemek için bir öğretim ve araştırma enstitüsü olarak ayrıca günlük
yaşama ilinti kurmak amacıyla yaratıcı bir aktivite oluşturmak için
değerlendirildi.Onlar bu amacı manevi olarak Nazism ve 2.dünya savaşında tahrip
olan Alman sosyal hayatını tekrar inşa etmek bağlamında araştırdılar.Proje
kaynağı,Almanyanın savaş sonrası yönetimi yapısı dahilinde,Amerika Yüksek
Komutası nezdinde John McCloy tarafından milyonlarca mark aktarılarak
oluşturuldu.
Fon, özel
katkılar,endüstri fonları ayrıca Max Bill ve Walter Gropius’un temaslarıyla
Alman Federal Finansal Direktörlüğü ve “Avrupaya Avrupa Yardımı”ndan finansal
destek aldı.
HfG, eski bir
öğrencileri olan Rektör Max Bill ile 1953 yılında yeni kolej operasyonuna
başladı.Operasyon aynı yılın 3 ağustosunda, Josef Albers,Johannes Itten ve
Walter Peterhan (emekli Bauhaus eğitmeni)’dan oluşan fakülte heyeti tarafından
“Volkshochschule (yetişkin eğitim enstitüsü)” odalarında başlatıldı.Sonra, HfG
fakültesine Hans Gugelot,Otl Aicher,Tomas Maldonado,Friedrich Vordemberge-Gildewart
ve Walter Zeischegg dahil oldular. Mies van der Rohe,Walter Gropius,Charles ve
Ray Eames,Herbert Bayer,Josef Müller-Brockmann,Reyner Banham,Buckminister
Fuller,Hugo Haring,Konrad Wachsmann,Norbert Wiener ve Mia Seeger gibi çeşitli
disiplinlerden seçkin ziyaretçi ve okutmanlar davet ve kadroya dahil edildi.
Öğretimde, 4 yılı
kapsayan müfredat temel alındı.İlk akademik yıl temel kurslara vakfedildi ve
sonra öğrenciler Ürün Dizaynı,Görsel İletişim,Endüstriyel Yapı, Enformasyon
(1962ye dek sürdü) ve 1961 yılına kadar Görsel İletişim bölümüne bağlı,1962 de
bağımsız olagelen Film Yapımı gibi uzmanlık dallarından birini seçebiliyordu.
Dizaynı Max Bill
tarafından yapılan yeni binanın inşaatı 1953 de başladı ve açılışı 2 Ekim 1955
de yapıldı. HfG yapı kompleksi geniş atölyeleri,yurtları ve bir kafeteryasıyla
betonla güçlendirilmiş yapı olarak Almanya da bir ilkti.İç mekan ve döşemeler
esnek kullanım için dizayn edildi.Dış mekan terasları sıklıkla eğitmenler için
kullanıldı.
İÇ ÇATIŞMALAR
1956 da
Max Bill akademik gelişim yapısındaki değişiklikler ve okul öğretim dizaynına
yaklaşımdaki farklılıklar nedeniyle rektörlükten çekildi.Tomas Maldonado rektör olarak onun yerini aldı.Bill öğretime
devam etti ancak son olarak 1957de okuldan ayrıldı.Max Bill,
sanatçı-tasarımcının ürün geliştirmede şekil veren olarak başrol aldığı
“Sanatlar ve Zanaatlar” akımını temel alan ve destanımsı Bauhaus geleneğinin
devamını takip eden bir öğretim yaklaşımına yardım etti.Ayrıyeten,Bauhaus’un anahtar maksadı şekil verici olarak
sanatçı-tasarımcının teknoloji materyallerini ve kitle üretim metotlarını
değerlendirmesini temin etmekti.Bununla birlikte özellikle birçok teorik kurs
öğretmeni sosyolojik,ekonomik,psikolojik ve psikolojik değerlendirmeyi
geliştiren analitik metotlara vurgu yapma arayışındaydı.
Tasarım sürecini
sezgisel ve bilimsel tabanlı düşünceyi somutlaştıran bir sistem olarak gören
Thomas Maldonado onların arasındaydı. Profesyonel tasarımcı, kullanılabilirlik,
kimlik ve pazarlama değerlendirmeleri kadar çoğunlukla farklı materyal
taleplerini, imalat ve ürün kullanımı bağlamında birçok özel branşa estetiği de
ekleme sorumluluğunu alan bir birleştirici olmalıdır. Okul, Maldonadonun
liderliğinde Max Bill in “sanatçı” odaklı çalışmalarını bıraktı, sanat ve
bilimle somutlaştırılmış bir düşünce/sistem yaklaşımını ,operasyonel bilim
olarakta yeni bir eğitim felsefesini amaç edindi.
Max Bill’in ayrılışı
yeni bir dönemin habercisiydi:Özellikle endüstriyle bağlantılar kurmak için
yaratılan “gelişim grupları” nın kreasyonu. Sonuçlanan tasarımların çoğu acilen
üretime gitti. En başarılıları arasında, Braun şirketi için işitme
ekipmanları,Tüzel Alman havayolu şirketi
Lufthansa ve Hamburg tren yolu için köprü üstü ilerleyen trenler vardı. Bu
endüstriyel komisyon, öğretimde zengin bir tecrübe ve okula belirgin bir etki
bırakırken onun ününü de oldukça büyüttü.
Açılışından 5 yıl
sonra,1958 sonbaharında HfG de büyük bir sergi açıldı. Gerek öğretmenlerin
çalışmaları gerek öğrenci atölyelerinin iş sonuçları gösterilerek, HfG ilk kez
kamuoyuna sunuldu. Aynı yıl ayrıca ,Son olarak okulun kapandığı 1968de
İngilizce ve almanca yayınlanan HfG dergisi “ulm” ilk yayınını yaptı.
Resmi eğitim süreci
60lar boyunca evrimleşerek sürdü. Matematikçi Horst Rittel, sosyolojist Hanno
Kesting ve endüstriyel tasarımcı Bruce Archer gibi bazı öğretmenler iş
analizlerinin de dahil edildiği,öncelikli analitilik çalışmaların temel
alındığı tasarım metodolojisi taraftarıydı. Bu yaklaşım Otl Aicher, Hans
Gugelot, Walter Zeischegg ve Tomas Maldonado arasında, tasarım sürecinin
‘analiz metot’undan çok daha zor olmak zorunda olduğu iddiasının yerine fazlaca
analitik vurguya dayanan bir iç çekişmeye sebep oldu. Semiotiklerin
(işaret/gösterge bilimi) çalışması gibi, sanatla bilim arasında bir denge
olmalıydı.
Bu çatışmanın
neticesi, Sanat ve bilimin başarılı dengesi olarak vitrinlenen ve HfG
sınıflarında yaratılan büyük bir çalışma sergisiydi. Bu gösteri ilkin 1963 te
Ulm ve Stuttgartta daha sonra Neue Sammlung, Munich ve Amsterdam da Stedelijk
Museum da yapıldı. Müfredat üzerindeki esas tartışmaya ek olarak, salt rektörün
yönetim kurulunun yerini alması fikri ve teşkilat yapısında değişiklikler
yapıldı.
HFGnin kapanması
Müfredatın yönetimi
üzerine yapılan ‘aile’ çekişmesi 1963te HfG ye karşı baskı atağına neden oldu.
Baden-Wuerttemberg parlamentosu defalarca okulun devlet desteği hak edip
etmediğini tartıştı. Problemler çok sıkça olageliyordu. Parlamentonun, HfG nin
Ulm mühendislik okuluna katılsın olarak yaptığı başarısız talebinden sonra,
federal yardım kesildi ve finansal durum idare edilemez hale geldi.
Bağışların
kesilmesiyle okul fonu borç içinde kaldı. 1968 de sınıf sayısının azaltılması
ve finansal zorluklar nedeniyle bazı öğretmenler işten çıkarıldı. Kasımda,
bölgesel Parlamento tüm fonların geri çekilmesini oyladı, Aynı yıl okul
kapandı. 
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder